-
1 rozpacz
f sgt despair, desperation- być pogrążonym w rozpaczy to be in despair- doprowadzić kogoś do rozpaczy to drive sb to despair a. desperation- zrobić coś z rozpaczy to do sth out of despair a. desperation- akt rozpaczy an act of desperation- ogarnęła ją (czarna) rozpacz she was overcome with despair* * *-y; fwpadać (wpaść perf) w rozpacz — to fall lub sink into despair
* * *f.despair; czarna rozpacz total l. utter despair; obraz nędzy i rozpaczy picture of despair; doprowadzać kogoś do rozpaczy drive sb to despair; wpaść w rozpacz fall l. sink into despair; zrobić coś w przystępie rozpaczy do sth out of despair.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozpacz
См. также в других словарях:
szał — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. szale, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ostry stan choroby umysłowej charakteryzujący się zaburzeniami świadomości z gwałtownym podnieceniem; furia; potocznie: napad… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozpacz — ż VI, DCMs. y, blm «uczucie beznadziejności, bezsilności, spowodowane utratą nadziei, zwątpieniem w coś, nieszczęściem; desperacja» Bezbrzeżna, niekłamana, prawdziwa, zupełna rozpacz. Rozpacz z powodu czyjejś niedoli. Rozpacz po stracie kogoś… … Słownik języka polskiego
